ผลการรักษาของการแต่งตัวอัลจิเนตต่อแผลในผิวหนัง

เมื่อเปรียบเทียบกับวิธีการทั่วไปผลของการแต่งตัวอัลจิเนตต่อแผลในผิวหนัง วิธีการที่ผู้ป่วยที่มีแผลในผิวหนังถูกสุ่มแบ่งออกเป็นสองกลุ่มกลุ่มทดลองได้รับการรักษาด้วยการแต่งตัวอัลจิเนตและกลุ่มควบคุมได้รับการรักษาด้วยสารละลาย 1: 5 000 furacillin

ระดับความเจ็บปวดการเกิดอาการไม่พึงประสงค์การติดเชื้อแผลและเวลารักษาของทั้งสองกลุ่ม ผลลัพธ์ความเจ็บปวดของผู้ป่วยในกลุ่มทดลองมีน้ำหนักเบากว่าเวลาในการรักษาบาดแผลนั้นสั้นกว่าแผลปราศจากการติดเชื้อและอาการไม่พึงประสงค์ บทสรุปการรักษาแผลในผิวหนังด้วยการแต่งตัวอัลจิเนตนั้นปลอดภัยและมีประสิทธิภาพไม่มีอาการไม่พึงประสงค์และเป็นไปได้ง่ายและเป็นไปได้ แผลในผิวหนัง (แผลในผิวหนัง) เป็นหนึ่งในโรคทั่วไปในแผนกโรคผิวหนัง ในการพยาบาลทางคลินิกของแผลแผลในผิวหนังทุกชนิดแผลส่วนใหญ่ที่มีการซึมผ่านมากขึ้นคือ L: 5 000 furacillin สารละลายเปียก วิธีนี้มีข้อบกพร่องบางอย่างเช่นการประคบเปียกเมื่อส่งผลกระทบต่อกิจกรรมของผู้ป่วยแผ่นเปียกที่ง่ายต่อการเปียกแผ่นเพื่อให้ผู้ป่วยเย็นเพิ่มภาระงานของพยาบาลและอื่น ๆ เราใช้เครื่องแต่งกายอัลจิเนตเพื่อรักษาแผลในผิวหนังประกอบสำหรับข้อบกพร่องบางอย่างของการประคบเปียกและผลของการปฏิบัติทางคลินิกเป็นที่น่าพอใจมากขึ้น

มีการรายงานดังนี้:

1 วัสดุและวิธีการ 1.1 ข้อมูลทางคลินิกจะมาตั้งแต่เดือนมกราคม 2547 ถึงธันวาคม 2547 ในการรักษาด้วยเหตุผลต่าง ๆ ที่เกิดจากผู้ป่วยแผลในผิวหนังเฉียบพลันและเรื้อรัง 64 ราย, ผู้ชาย 48 ราย, ผู้หญิง 16 ราย, พื้นที่เฉลี่ยของพื้นผิวแผลคือ 5.1CMX4 2 ซม. การรักษาแผลก่อนที่จะมีการเพาะเลี้ยงแบคทีเรียส่วนหนึ่งของ Staphylococcus epidermidis ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเจริญเติบโตปลอดเชื้อ

ไม่ได้ติดเชื้อและถูกสุ่มแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม 32 รายในแต่ละกลุ่ม

1.2 วิธีการรักษาผู้ป่วยทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษาด้วยน้ำเกลือ 0.9% เพื่อล้างพื้นผิวแผลและแห้งด้วยฝ้ายแห้งที่ผ่านการฆ่าเชื้อ (1) กลุ่มควบคุมที่มี 1: 5,000 furacillin ของเหลวเปิดเย็นและเปียกเย็นด้วยผ้ากอซขนาด 6 ~ 8 ชั้นหรือผ้าขนหนูขนาดเล็กสองชั้นที่ทำจากแผ่นเปียกและจากนั้นแผ่นเปียกจะทำให้คนแช่ออกแล้ว เพื่อไม่ให้หยดน้ำมีความเหมาะสมแผ่นเปียกวางอยู่บนความเสียหายของผิวหนังการบีบอัดเบา ๆ เพื่อให้ใกล้กับความเสียหายของผิวหนัง ผู้คนจำนวนมากใช้สารหลั่งออกมา 3 ครั้งต่อวันการปลดปล่อยแผลน้อยลง 2 ครั้งต่อวันแต่ละครั้งเวลาที่เปียกชื้นทั้งหมดและมักจะไปเยี่ยมชมสถานการณ์การบีบอัดของผู้ป่วยทำให้แผ่นเปียกชื้น (2) กลุ่มทดลองใช้กาวไฮโดรไลซิสแบบหลายรักที่ใช้กับพื้นผิวแผลในแผลและเหนือพื้นผิวแผลประมาณ 1 ซม. จากนั้นตัดด้วยพื้นผิวแผลในขนาดเท่ากัน รวมถึงผ้ากอซที่ผ่านการฆ่าเชื้อแล้วสำหรับการซึมผ่านพื้นผิวแผลมากขึ้นการเปลี่ยนแปลงของยาทุกวัน 1 ครั้งสำหรับแผลที่เป็นแผลเรื้อรังพื้นผิวของแผลที่ไหลลงมาน้อยกว่า 2-3 D ยา 1 ครั้งจนกระทั่งการรักษาพื้นผิวแผล 1.3 ตัวบ่งชี้การสังเกต (4) พื้นผิวของแผลในการรักษาที่สมบูรณ์: ด้วยพื้นผิวแผลในกระเพาะอาหารที่ไม่มีสารหลั่งออกเซลล์ผิวหนังผิวหนัง autologous จะขยายและหลอมรวมเป็นชิ้น ๆ ที่ครอบคลุมพื้นผิวแผลทั้งหมดสำหรับการรักษาที่สมบูรณ์ (2) ระดับความเจ็บปวด: ความเจ็บปวดแบ่งออกเป็น 4 ระดับระดับ 0 เป็นไม่เจ็บปวดเกรด L อาการปวดเล็กน้อยเกรด 2 เป็นอาการปวดปานกลางสามารถทนได้ 3 ระดับของอาการปวดรุนแรงไม่สามารถทนได้ระดับของอาการปวดในผู้ป่วยหลังจากการเปลี่ยนแปลงยาครั้งแรกถูกบันทึกตามลำดับ (3) การติดเชื้อแบคทีเรียของพื้นผิวแผล: การซึมของแผลเป็น ทั่วไป การเพาะเลี้ยงแบคทีเรียในครั้งที่ 2 ของการเปลี่ยนแปลงยาเสพติดและการสังเกตทางคลินิกเกิดขึ้นและ (4) พบอาการไม่พึงประสงค์ของกลุ่มทดลอง

1.4 วิธีการทางสถิติโดยใช้ซอฟต์แวร์สถิติ SPSS 10.0 สำหรับการทดสอบ£และการทดสอบ x2 ค่าเฉลี่ย±ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (x ± s) จะถูกระบุ

2 ผลลัพธ์

2.1 เวลาในการรักษาทั้งหมดของพื้นผิวแผลในกลุ่มทดลองคือ 16D โดยเฉลี่ยเวลาการรักษาทั้งหมดของพื้นผิวแผลในกลุ่มควบคุมอยู่ที่ค่าเฉลี่ย D และเวลาในการรักษาทั้งหมดของพื้นผิวแผลในกลุ่มทดลองนั้นสั้นกว่าอย่างมีนัยสำคัญ กลุ่มควบคุม (P <O.01) 2.2 ระดับความเจ็บปวดระดับความเจ็บปวดของพื้นผิวแผลมีน้ำหนักเบากว่าในกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญและมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม (P <0.01)

ดูตารางที่ 1 2.3 การติดเชื้อแบคทีเรียของพื้นผิวแผล 8 ผู้ป่วยของการเพาะเลี้ยงแบคทีเรียในกลุ่มทดลอง ได้แก่ Staphylococcus epidermidis 24 รายมีการเจริญเติบโตปลอดเชื้อ 5 รายในกลุ่มควบคุม ได้แก่ Staphylococcus epidermidis และ 27 รายมีการเจริญเติบโตปลอดเชื้อ ไม่มีสัญญาณของการติดเชื้อในพื้นผิวแผลของทั้งสองกลุ่มในการสังเกตทางคลินิก

2.4 ผู้ป่วยรายอื่นไม่พบว่ามีพิษแพ้และอาการไม่พึงประสงค์อื่น ๆ หลังจากการประยุกต์ใช้การแต่งตัวอัลจิเนตในกลุ่มทดลอง

3 การอภิปรายแผลที่ผิวหนังเป็นหนึ่งในโรคที่พบบ่อยในโรคผิวหนังมีหลายปัจจัยเช่นการลวก ๆ รอยขีดข่วนที่เกิดจากข้อบกพร่องของผิวในท้องถิ่นที่เกิดจากแผลหรือความผิดปกติของการไหลเวียนโลหิตเพื่อให้ผิวในท้องถิ่นขาดสารอาหารที่เพียงพอหรือแม้กระทั่งขาดเลือด ส่งผลให้แผลเรื้อรังไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ ผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่เป็นแผลมีหนองในบาดแผลเนื้อเยื่อเนื้อเยื่อและการกำจัดกลิ่น